Με την υπογραφή

του Ανδρέα Μπαρμπούτση, Γεωπόνος – Αρχιτέκτων Τοπίου

Τα προϊόντα του λαχανόκηπου εκτός από γευστικά και υγιεινά έχουν και πολύτιμες ιδιότητες για την υγεία:

Άνηθο:

θεραπεύει την καούρα του στομαχιού από την αρχαιότητα! Βοηθάει στη λειτουργία της χολής και την πέψη.

Ρίγανη:

Βοηθάει στη πέψη του λίπους και στην αποφυγή του αλατιού. Όπου τη βάλετε, υποκαθιστά το αλάτι.

Σκόρδο:

να από τα μεγαλύτερα φάρμακα της φύσης! Βοηθάει στην πίεση, στη χοληστερίνη, στην πέψη έχει αντιβιοτικές ιδιότητες και αντικαρκινικές ιδιότητες. Παραδοσιακά γνωστή η αντιπαρασιτική του δράση, βοηθάει στην αντιμετώπιση των παρασίτων ακόμα και…στα δέντρα του κήπου σας!

Δεντρολίβανο:

χρησιμοποιήθηκε αιώνες για να συντηρεί το κρέας, όταν ακόμα δεν υπήρχε η ψύξη. Ήταν δηλαδή γνωστές οι αντιοξειδωτικές του ιδιότητες. Με απλά λόγια: βοηθάει στη προστασία μας από τις περίφημες ελεύθερες ρίζες που ευθύνονται ακόμα και για τα σημάδια του χρόνου πάνω μας. Έχει όμως και μεγάλη ιστορία σαν το βότανο που βοηθά τη μνήμη, τόσο πολύ ώστε να είναι γνωστό ως βότανο της μνήμης. Τυπικό φυτό της μεσογείου, μπορεί να ευδοκιμήσει παντού ακόμα και σε ημισκιά με ελάχιστο πότισμα. Κάθε 2-3 χρόνια θέλει κλάδεμα για να διατηρείται πυκνό.

Φασκόμηλο:

Από τον 17ο αιώνα βοτανολόγοι μας λένε ότι το φασκόμηλο βοηθάει την αδύνατη μνήμη και μπορεί γρήγορα να της ξαναδώσει τη δύναμη της. Πλούσιο σε αντιοξειδωτικά Βρετανοί ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι παρεμποδίζει τη δράση ενζύμου που καταλύει την ακετυλοχολίνη. Με απλά λόγια: βοηθάει στη προστασία από το Αλτσχάιμερ. Προσοχή: δεν πρέπει να καταναλώνεται σε μεγάλη ποσότητα.

Αλόη:

Η αλόη χρησιμοποιείται στα εγκαύματα από τα αρχαία χρόνια. Όμως δεν πρόκειται απλά για μια λαϊκή θεραπεία. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το τζελ που βγαίνει, αν σχίσετε τα δερματώδη φύλλα, περιέχει ένζυμα που ανακουφίζουν το πόνο και μειώνουν τη φλεγμονή. Έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες, βοηθώντας τα εγκαύματα να αποφύγουν τη μόλυνση. Σε χώρες του ισημερινού η γλάστρα με αλόη είναι παραδοσιακά τοποθετημένη στο παράθυρο της κουζίνας για να χρησιμοποιηθεί στα εγκαύματα από το μαγείρεμα.

Λεβάντα:

Κάπου στο 1920, ο Γάλλος αρωματοποιός René Maurice Gattefossé έκαψε το χέρι του στο εργαστήριο. Για να σώσει τη κατάσταση το βούτηξε μέσα στο κοντινότερο υγρό - ένα δοχείο με έλαιο λεβάντας. Αποτέλεσμα: Ο πόνος υποχώρησε γρήγορα και το έγκαυμα θεραπεύτηκε χωρίς να αφήσει ουλές! Από τότε κατέχει ιδιαίτερη θέση στη φαρμακευτική βιομηχανία αλλά και στη βιομηχανία καλλυντικών.
Προσοχή όμως: τα αιθέρια έλαια χρησιμοποιούνται μόνον εξωτερικά και μόνον εάν δεν υπάρχει αλλεργία.